90 jaar Schaerweijde 1950 – 1960 Dromen van een nieuw clubhuis

Het verlangen naar een nieuw en eigen clubhuis was groot maar in deze periode werd dit helaas niet gerealiseerd. Het ledenaantal was te laag. De hockeyers mochten tegen vergoeding gebruik blijven maken van de kleedkamers en de recreatieruimte van het verbouwde clubhuis van Shot. De ruimte met hockeyschoenen betreden was uit den boze. Het clubhuis van Shot werd ook het vertrek- en verzamelpunt voor uitwedstrijden. Voor die tijd was dit het station, Slot Zeist of een verzamelpunt bij ’t Rond.

Ledenwerving
Hockey werd steeds populairder. Zeker toen het Nederlandse mannenteam in 1952 op de Olympische Spelen zilver won. Helaas merkte Schaerweijde hier weinig van, het ledental bedroeg in 1950 totaal 150 leden en dit aantal zakte in ‘53/’54 zelfs tot 120. Om leden te werven werd er ‘intensieve propoganda’ gevoerd op de middelbare scholen in Zeist en omgeving. Spelers die de meeste nieuwe leden aanbrachten, konden een hockeystick en hockeyschoenen winnen. De acties hielpen en begin 1960 was er zelfs een ledenstop met 275 leden.

Huwelijksbureau Schaerweijde
Ondanks het gebrek aan welvaart, de hoge werkeloosheid, de wederopbouw en het sobere leven werd er van iedere gelegenheid gebruik gemaakt om te feesten. Het sinterklaasfeest, kennismakingsavonden met sketches/gedichten en een klein dansje, fancy fairs, tombola’s en loterijen, bridgedrives, bingo’s en puzzelritten. Pannenkoekenmaaltijden, boerenkoolavonden en af en toe een diner-dansant, twee lustra en ieder voorjaar een Mixed Toernooi op Schaerweijde. Het Familietoernooi op 2^e Kerstdag en het Oudejaars Mixed Toernooi met SCHC waar oliebollen en bisschopswijn werden geserveerd. Al deze feesten hadden heel wat verlovingen en huwelijken tot gevolg. Zo werd Schaerweijde gekscherend een huwelijksbureau genoemd. ‘Mochten er nog eenzame hockeyers of hockeysters in onze club rondlopen, dan zal ons bureau gaarne zijn bemiddeling verlenen om hen tot elkaar te brengen.’

Schaerweijde tenue
Discussies over het Schaerweijde tenue waren er nog steeds maar van een hele andere orde dan tijdens de oorlogsjaren. Spelers hadden vaak een bonte verzameling aan kleding aan. ‘Zo hier en daar gaan er stemmen op om de naam ‘Schaerweijde’ te vervangen door ‘Regenboog’ of ‘Zonsondergang’. De bovenkleding varieerde van zachtroze tot diep wijnrood. De broeken vaalgrijs tot zwart, rokjes werden vaak vervangen door shorts bij de vrouwelijke spelers. ‘Shorts dames, is in ons moderne hockeywereldje nog steeds ongeoorloofde kleding om tijdens het edele hockeyspel te dragen. En de rokken van onze speelsters, oeii! Mogen we dáár maar over zwijgen?’ Per september 1958 mochten de dames alleen in een door de KNHB verplicht gesteld hockeyrokje spelen. Iedereen moest eraan geloven.

Emigreren
Meer dan 300.000 Nederlandse emigreerden om de jaren ’50 naar Amerika, Canada, Nieuw-Zeeland en Australië. Ook veel Schaerweijdenaren vertrokken naar deze verre landen, de werkeloosheid was immers hoog en de welvaart nog niet hersteld. In ‘t Schaertje werden de achterblijvers op de hoogte gehouden van verlovings- en trouwaankondigingen en baby’s van oud-leden in hun nieuwe vaderland. Deze jaren kenmerkte zich door soberheid maar niet door somberheid.

Volgende keer 1960 – 1970
Alle teksten van deze rubriek zijn ontleend aan het lustrumboek Schaerweijde 75 jaar. Onze dank gaat uit naar deze lustrumcommissie!