Een week geleden was ons Golfpark Schaerweijde een winterparadijs onder een dik pak sneeuw en ijs. Op zondag 21 februari konden wij de ‘Poolvos’ bij heerlijk lenteweer in korte mouwen spelen, vanaf wintertees naar zomergreens. De deelnemers genoten van de prachtige baan en het grandiose lenteweertje. Omdat ik boven mijn eigen verwachting goed speelde en met de eerste prijs naar huis ging, mag ik ook dit verslag schrijven.
De voorbereiding was sub-optimaal: al weken lang was ik via verschillende kanalen aan het mopperen, dat de putting-green in een voor mij niet te doorgronden koppeling met de wintergreens permanent gesloten was en de bevlogen Schaerweijde-Golfer zijn putting daardoor niet kon onderhouden cq. verbeteren.
Laat mij vandaag beter geput hebben, dan ooit tevoren! Blijven lachen over jezelf lijkt me een belangrijke discipline. Verder zijn we thuis aan het verbouwen: voor een wedstrijd met 18 holes kasten sjouwen, behang afstomen en dergelijke activiteiten zijn ook niet echt behulpzaam voor een 60-plusser. In de baan hield ik het bijna tot het einde vol, vanaf hole 5 in de tweede run begon ik wel een beetje weg te zakken. Mijn altijd vrolijke flight-genoot Hans van der Kant sleepte me er door heen, wij kenden elkaar al een beetje van de Heerenavond. Dank voor jouw steun en gezelligheid, Hans!
En na het lopen een heerlijk warm broodje van de wedstrijdcommissie, die haar werk wederom voortreffelijk heeft gedaan, dank en hulde! Corona-proof buiten in het zonnetje staan, een biertje drinken en elkaar weer eens zien en spreken: dat doet gewoon goed en smaakt naar heel veel meer! Ik verheug me op de lente, op het golfen, op jullie!
Door Christoph Marthaler
