Best leuk om als marshal rond te lopen bij Schaerweijde. Lekker buiten, goed voor lijf en leden, vriendelijke mensen, hier en daar een praatje. Alleen maar voordelen hoor ik u denken. Maar er is ook een andere kant, die van de reden waarom iets wel mag, de nog betere reden en de allerbeste reden die ik tot nu toe heb mogen horen.

Neem de volgende situatie. Je ziet als marshal veel op de baan. Dat is vrijwel altijd dik op orde. Mooie slagen, minder mooie slagen, geoefende slagen en oefenslagen. Zoals ik al zei vrijwel allemaal dik op orde. Maar het gaat om de momenten tussendoor. Heeft u enig idee hoeveel tees je als marshal kunt verwijderen/opruimen/meenemen? Hoeveel hele tees je kunt oppakken, hoeveel halve tees je kunt weggooien. Ik kan er zelfs een winkeltje voor opzetten. Allerlei soorten, lang, kort, hout, kunststof, velerlei kleuren, roept u maar. Zelf kan ik me goed voorstellen dat je een keer een tee niet kunt vinden. Maar zoals laatst dat ik de ene na de andere hole een kunststof tee kon oppakken. Niet vanuit het gras, de tee stond nog trots tee te wezen op de afslagplek.

Je kunt je het misschien niet voorstellen maar de slordigheid op de baan – en dan echt niet van iedereen en het kan een keer gebeuren – is toch heel bijzonder. Als marshal start ik met lopen op de eerste en al snel zie ik een papiertje liggen van een nieuwe jaarsticker. Zoals ik zei, kan gebeuren. Even later vind ik de er af gepeuterde en gescheurde jaarsticker van 2020. Dan denk je al snel waar zal de envelop liggen. Juist bij de teebox van twee. Maar niet in de teebox maar ernaast.

Tja denk ik dan, het is een Schaerweijdelid met hoge verwachtingen. Zoiets als iemand na mij – wie dan ook – zal het wel opruimen. Gelukkig denken we niet allemaal zo.

Soms is het ook wel lachen. Laatst liep ik lekker door de vrieskou achter langs de derde en zie op de green van de derde enkele hockeyballen liggen. Enkele worden er meer en voordat ik het wist had ik 14 gele hockeyballen. Of een keer later dat ik denk wat ligt er op de green van de eerste, juist twee witte hockeyballen. Gelukkig is dit een wederzijds probleem. Een golfer slaat weleens een bal op het hockeyveld. Als ik een hockeybal teruggeef aan een hockeyteam dan is men daar reuzeblij mee.

Ondertussen loop ik verder en zie een label liggen – kan gebeuren. Een handdoek en dat is misschien wel het meest gevonden voorwerp in de baan. Golfclubs ook zoiets. Pitchforks, markers, pennen, potloden, zonnebrillen, handschoenen, kledingstukken, petten, headcovers, schouderbanden van de golftas, kaarten en ballen, een berg ballen, drivingrangeballen door heel de baan. Als je als marshal iets van waarde oppakt dan wordt dat afgegeven aan de bar. Echter soms denk je als marshal misschien is het handig als ik de handdoek zichtbaar in een boom hang bij de volgende afslagplaats of een club zet bovenaan het pad naar de green van de negende. Je kunt altijd nog het item meenemen en afleveren bij de bar. In de rondgang vraag je of iemand een club of handdoek is verloren. En laat ik nu voor beide items een positieve reactie krijgen. ‘Heeft u mijn groene handdoek gevonden?’ Ja en ik heb hem bij de afslag van de zevende opgehangen. ‘Had u die handdoek niet mee kunnen nemen? Nu moet ik daar weer naar toe lopen.’ Met de club dezelfde reactie, je eerst bedanken en daarna de verontwaardiging waarom je het vergeten item niet hebt meegenomen. Of beter, achter de betreffende speler hebt aangedragen, terwijl je niet weet om wie het gaat en je de kans hebt dat je nog wel even met het voorwerp blijft lopen.

Het is ook lastig. Dien je op je stand te letten, je houding, waar de vlag staat en je slag. En dan ook nog eens op alles wat je bij je hebt, is de verwachting dat je geen rommel achterlaat of kapotte tees en dien je ook nog een keer alles mee te nemen wat van jou is. Klinkt als een beetje te veel van het goede. Maar verwachten dat anderen het wel opruimen, de vergeten spullen achter je aan dragen, de gebruikte mandjes op de drivingrange terugzetten, je sleutels, portemonnee en pasjes terugbezorgen gaat echt te ver.

‘Kom op dit is je niet allemaal overkomen als Marshal?’

Was het maar zo, persoonlijk denk ik dat degene die het betreft het zich wel kunnen herinneren. Zoals het zo mooi heet: Wie de schoen past trekke hem aan.

Daarom de oproep: Let op je spullen, neem je tee mee, ruim kapotte tees op, gooi afval in de afvalbak en wees zuinig op de baan. Laten we de baan schoonhouden of liever zo schoon mogelijk houden!

Veel plezier, oefen en blijf genieten van de baan!