Best leuk om als marshal rond te lopen bij Schaerweijde. Lekker buiten, goed voor lijf en leden, vriendelijke mensen, hier en daar een praatje. Alleen maar voordelen hoor ik u denken. Maar er is ook een andere kant, die van de reden waarom iets wel mag, de nog betere reden en de allerbeste reden die ik tot nu toe heb mogen horen.

Vanochtend – een vroege ochtend half februari – was het iets te koud om te lopen. Dikke jassen, allemaal een beetje onhandig. Maar iedereen vol goede moed, men was immers onder prettige omstandigheden buiten. En de baan, die lag er fabelachtig fraai bij. Donkergroen de greens met daaromheen een witte band. Ik begon te lopen vanaf de green van de negende. De eerste speler (vertrokken om 8.06 uur) vertelde me dat er allemaal kaarten op de baan lagen. Vreemd natuurlijk en hoezo laat iemand meerdere handicapkaarten slingeren, terwijl de baan niet qualifyingis, dacht ik nog. Maar al snel bleken het andere kaarten te zijn, speelkaarten en die lagen op de heuvel van de negende (een 10-tal) en daarna richting de afslag van de negende een kaart iedere vijf meter. Koningen, boeren, zevens, jokers (die ook) richting de afslag van de achtste, green zevende, afslag zevende het ging 54 kaarten door. Best wel lachen als je erover nadenkt, er heeft dus iemand heel bewust een stok kaarten lopen te verdelen over de baan. Het moet niet gekker worden dacht ik nog.

Bij de afslag van de zesde lag een vrijwel leeg zakje wiet. Dus – oké dit is een aanname – er is een jongeling geweest die na het vallen van de avondklok over de baan heeft gelopen, met een joint en af en toe na een goede hijs en kaart als spoor achter heeft gelaten. Waarschijnlijk ook nog met iedere keer een heerlijke lach. Zelf heb ik er ook om gelachen, want geef toe de gedachte is al om te lachen, maar als je dan het spoor van kaarten ziet liggen …

Na een kopje koffie om op te warmen ga ik mijn tweede ronde lopen. Vanaf de heuvel bij de negende zie ik iets schitteren een meter of vier achter de boom aan de kant van de helling. Ik geef toe, ik ben een beetje een kraai, blinkende zaken trekken nu eenmaal mijn aandacht. Dichterbij gekomen bleek het een fles wodka te zijn, leeg dat wel, maar gelukkig nog heel. Ik pak de fles op en ga rustig verder met mijn ronde. De eerste flight die ik tegenkwam zijn twee dames. Voordat ik goedemorgen kon zeggen kreeg ik te horen ‘zo marshal u bent er vroeg bij’. Heel even begon ik over de prachtige ochtend tot ik me realiseerde dat de opmerking sloeg op de fles wodka. Soms ben ik ook zo naïef! De volgende flight – een dame en een heer – vroegen hoe ik aan de fles kwam? Ik vertelde dat ik die afgenomen had van de twee heren die een paar flights ervoor liepen en werkelijke alle kanten uit aan het slaan waren. Het is niet waar, zei de dame. Natuurlijk niet en ik vertelde hoe ik aan de fles was gekomen.

Toch de fles maar iets beter onder mijn arm stoppen, dacht ik nog terwijl ik op een flight van twee heren toe stapte. Halverwege de tweede kwam ik ze tegen. Het was ondertussen kwart voor tien. Staat een van de heren met zijn arm vooruit en met daarin een borrelglas. Vriendelijk lachte ik naar hem en gaf aan dat de fles leeg was. Wel een goed merk kreeg ik te horen en op mijn vraag ‘hoezo een borrelglas in de golftas?’. Kreeg ik te horen dat – en niet alleen op Schaerweijde – je bij wedstrijden regelmatig halverwege een borrel kreeg. En sinds de coronatijd was het heel gebruikelijk om je eigen borrelglas mee te nemen.

Gelukkig was ik bijna bij de glasbak bij het clubhuis. Bij de lijst van gevonden voorwerpen kun toegevoegd worden: stok kaarten, bijna leeg zakje wiet, mondkapjes, lege fles wodka! Het moet niet veel gekker worden.

Daarom blijft de oproep staan: Let op je spullen, neem je tee mee, ruim kapotte teesop, gooi afval in de afvalbak en wees zuinig op de baan. Laten we de baan schoonhouden of liever zo schoon mogelijk houden!

 

Veel plezier, oefen en blijf genieten van de baan!