Van de regen in de drup én toch de finales spelen…

Hoe een kampioenschap vol hindernissen uiteindelijk eindigde in een sfeervolle dag en prima kampioenen

In de zomer vroeg Renée Beeris aan Rob Groen en ondergetekende of wij de Matchplaykampioenschappen 2023 van haar wilden overnemen. Samen met Renée hebben we het speelschema gemaakt, de poppetjes ingevuld en verder de hele procedure besproken. Een fluitje van een cent dus.

Maar helaas, dit kampioenschap was niet onder een goed gesternte geboren. Bij de dames waren niet al te veel inschrijvingen, slechts 7. Bij de heren was meer belangstelling, te weten 16 deelnemers. Zij speelden voorrondes met een A- en B categorie. Direct na de indeling vielen 2 mensen af, gelukkig vanwege hele vrolijke familieomstandigheden. De 1e herenronde kon alleen niet helemaal uitgespeeld worden wegens hardnekkige ziekte van één van de spelers. Eén van de potentiële kampioenen, die al een bye had, viel uit door een schouderblessure en een speler in de 2e ronde B Categorie moest zich ook terugtrekken vanwege lichamelijk ongemak. En dan nog de voorwaarde dat alle voorrondes binnen 2 weken gespeeld moesten worden.
De resterende deelnemers verdienen een compliment voor het snelle communiceren en spelen, want op zaterdag 16 september waren alle voorrondes gespeeld.

Wat kon er nog fout gaan op de finaledag? Niets, dachten wij…

Om 8.30 uur op zondag 17 september zaten we klaar voor de halve finales, de spelers waren allen op tijd. Maar nu hadden we buiten Pluvius gerekend, want vanaf 5 uur ’s nachts had het heel veel geregend in Zeist. De greens stonden onder water en de greenkeeper zag ons niet meer spelen die dag.
Daar zaten we dan, met de prijzen, de bloemen, de lunch en de hapjes. Gelukkig werd het tegen 11 uur droog en mochten we alsnog de wei in, dank je wel Mitchel.
De deelnemers lieten alles gelaten over zich heen komen. De één ging de hond nog even uitlaten, de andere alvast een korte broek aantrekken, met het oog op de komende zon en de rest vermaakte zich in het clubhuis.
Om 11 uur konden alle flights de baan in en werd sportief gestreden om een plek in de grote finales en om een plek in de kleine finales. Na een snelle lunch startten de finalisten van de Dames en van de Heren A op hole 1 en de finalisten van Heren B op hole 2. De spelers om de 3e en 4e plekken werden verdeeld over de andere holes. Tussen 16.00 en 16.30 uur druppelden alle flights weer binnen en waren de winnaars en verliezers bekend. En … ze waren droog gebleven.
Onder het genot van een hapje en een drankje werd de uitslag bekend gemaakt.

Bij de Dames ging Daniëlle Adelaar er met de Wisselkampioensschaal vandoor. Een hele mooie 2e werd Brigitte Weijers, die ondanks haar veel hogere handicap heel lang tegenstand bood.
Heleen Welschen werd 3e en Josée Geerards 4e.

Bij de Heren werd Wick Vermeulen de Kampioen van 2023 en kreeg de wisselbeker. Ook hier hield nummer 2, Tycho Roose, heel lang goed stand. Een goede Runner-Up.
De strijd in de kleine finale werd een familie aangelegenheid. Vader en zoon Veen moesten uitmaken wie 3e en 4e werd. Juup ging met de eer strijken en werd 3e. Michel, zijn vader, werd 4e.

De kampioen bij de B Heren werd Wil Knoppers, hij versloeg Wilfred Vos die mooi 2e werd.
Edwin Roose moest zijn meerdere erkennen in Lodewijk Steenis. Lodewijk werd 3e en Edwin werd 4e.

De nazit was heel gezellig met het kleine gezelschap, maar om 17.30 uur vonden we het welletjes geweest. Het was een lange, maar heel gezellig dag, met prima deelnemers en terechte kampioenen. We hopen dat we volgend jaar veel meer inschrijvingen gaan krijgen, want al kun je misschien geen clubkampioen worden, deelnemen is altijd heel leuk.

Alle deelnemers hartelijk dank voor jullie inzet, soepelheid en vooral voor het mooie spel.
Tot volgend jaar,
Marijke Schot